Miljaar Sjeraar: Het Uitgedroogde Sprietje

Het wiel, de TV, het internet en de Senseo. Vier ontwikkelingen die vooruitgang hebben veroorzaakt in de wereld. De bal, het doel, buitenspel en de Hawkeye zijn de vier ontwikkelingen die ervoor gezorgd hebben dat voetbal evolueerde in die fantastische sport die het vandaag de dag is. En toen kwam het, ‘Kunstgras!’. Een stuk plastic dat men bij Skibaan de Dousberg beschouwd als vergane glorie, wordt een nieuw fenomeen in het betaald voetbal. Reden? Kostenbesparing, want tuinieren anno 2013 is duur. Vooral als de gemeente meer zand dan aarde over een hectare strooit..

Een regelrechte ramp vind ik het. Dat perfect ogend symmetrisch veld, waar elk sprietje glimt alsof het net met badolie is gewassen. De Fisherprice look ansicht kan ik nog wel voor lief nemen, maar de impact die het heeft op het spel stoort mij enorm. Dit zorgt er in mijn ogen voor dat bepaalde type spelers een voordeel krijgen op het veld. Zo hebben de lichte zaalvoetballers een betere controle over de bal , terwijl de robuuste verdedigers, veelal van agrarische komaf, niet op het veld wegkomen. In mijn ogen komt dit door hun minder beweeglijke bouw, waardoor ze minder grip hebben om zich af te zetten. Daar waar juist de kracht schuilt bij dit type spelers. Het fysieke maakt onder deze omstandigheden veelal plaats voor het technische, dankzij dat plastic afdankertje van de Kwantum, waar de KNVB zo vol van is.

Ik vrees dat als we deze trend doorzetten, men over een aantal jaren minder voetballers met bovengenoemde eigenschappen zullen zien doorstromen naar het betaaldvoetbal. Hiermee verander je uiteindelijk het hele karakter die het voetbal momenteel heeft. Ik heb vroeger als amateur zelf een paar keer mogen spelen op zo’n veld. Ik belande toen uiteindelijk met bal en al op mijn rug in het zijnet, naast het doel, zonder dat er een speler in de buurt stond. Nu wil ik die kwaliteit van de mat en mijn eigen onkunde op de amateurvelden niet vergelijken met wat er in het betaald voetbal gebruikt wordt. Maar je ziet wel dat degene die gewend zijn te spelen op die staalborstels en hun schoeisel hierop hebben aangepast, een duidelijk streepje voor hebben.

Over staalborstels gesproken, al een keer iemand een vliegende sliding zien maken a la van Bommel op zo’n grasmat? Diep gelovigen zouden vroeger minder striemen hebben overgehouden aan de geselkat. Je moet wel erg zeker zijn van je overtuiging, wil je vrijwillig een sliding op de bal zetten. Zeker als je nog van plan bent om verder te willen spelen. Vooral als je weet dat de speeksel, urine en andere spanningsuitbarstingen van je voorgangers nog lekker liggen na te sudderen tussen de sprietjes. Gewoon gras wordt tenminste geregeld gemaaid of bedolven onder nieuwe supplementen.

Ook het onvoorspelbare van voetbal verdwijnt door de komst van die perfect geconditioneerde kunstgrasmat. Je kunt er bijna een berekening op loslaten hoe het verdere verloop van de bal zal zijn als hij op een bepaald punt stuitert. Doelpunten waar een kuiltje in het veld geschiedenis schreef, zullen tot de verleden tijd horen. Dat fantastische moment van Rein van Duijnhoven zal technisch niet meer kunnen plaatsvinden. Een schuiver die wat hobbelt richting het doel en uiteindelijk bij dat laatste polletje nog net van richting veranderd en de paal raakt, waardoor weer vijfhonderdvijftig mensen in de Geusselt zich op hun schoot zitten te slaan omdat het geluk weer eens niet mee zit. Dat fenomeen zal in het moderne voetbal langzaamaan gaan verdwijnen. De willekeurigheid en imperfectie was wat het voetbal zo mooi maakte.

Ik weet dat MVV in de toekomst gedwongen zal moeten gaan spelen op een kunstgrasmat, deels vanwege de onderhoudskosten, deels vanwege de beloofde multifunctionaliteit van het stadion. Maar ik hoop dat de Gemeente snel bij het besef komt dat een voetbalstadion meer waardering verdient dan de lokale Cruyff Courts in de woonwijken. Voor mij hoeft die verandering niet te komen. Leuk om op te oefenen in klein Geusselt voor enkele uitwedstrijden, maar niks voor een avondje MVV. Sommige dingen moet je onveranderd laten, zoals het natuurlijke karakter van het voetbal. Vroeger sneeuwde en regende het ook, maar toen kon het allemaal wel onderhouden worden. Het is zelfs frappant te noemen dat er in de loop van de tijd meer werktuig op de markt is gekomen die deze taken allemaal vereenvoudigen, maar de kosten toch stijgen. Men zou beter de grasmat beschermen met bijvoorbeeld een dak of een zeil zoals ze bij tennis toepassen. Hiermee behoudt je veel meer de nostalgie die bij het Nederlandse voetbal hoort. Maar dit zijn natuurlijk ook dure en kostbare 'ontwikkelingen' voor een lokale voetbalclub.

-houtengerard