Miljaar Sjeraar: Vernieuwd Recept: minder voor meer
Een bewogen maand staat voor de deur met de derby tegen Fortuna, de bekendmaking van de nieuwe trainer en natuurlijk het moment suprême ‘De nacompetitie’. Maar ook niet te vergeten, de vroege start van de seizoenkaartverlenging. “In mei leggen alle vogels een ei” moet MVV gedacht hebben toen het de prijslijst in elkaar vogelde voor het volgende seizoen. Maar onbedoeld knal je met het afschaffen van oude regelingen ook handtamme vogels uit de lucht, voornamelijk oude grijze duiven en jonge dwergparkietjes. Netto zal de totale eieren opbrengst in mijn ogen hier niet beter van gaan worden, ook al deel je de gelegde eieren op in drie verschillende categorieën zoals ze dit in de supermarkt ook doen. Als de vogels zich niet meer willen nestelen in de Geusselt, worden er ook geen eieren gelegd.
Dat er geld in het laatje moet komen met alle stijgende verwachtingen is duidelijk. Bij de uitgever van het bordspel Monopoly zijn ze daar net zo creatief in als bij MVV, door een paar simpele wijzigingen in de handleiding aan te brengen en de toevoeging van wat extra accessoires, heeft men een simpele methode gevonden om omzet te genereren met een een vertrouwd product. MVV doet het anders en kort juist de regels in, geen 65+ korting meer voor gepensioneerden en alleen maar korting voor jongeren tot 16 jaar op de Noord-tribune. Hiermee stoot je een aanzienlijk deel van de supporters voor het hoofd. De jeugd is belangrijk voor de toekomst van het eerste elftal, maar nog belangrijker voor de aanwas van nieuw publiek. De vader die zijn jonge zoon wilt meenemen naar het voetbal moet dieper in de buidel tasten, omdat hij niet op de Noord-tribune zit. Terwijl hij al meer investeert in de club dan noodzakelijk is. Toch moet hij klaarblijkelijk voor deze vrijwillige klantenbinding extra bloeden.
Op dezelfde manier heb ik in 1995 de introductie via mijn vader mogen meemaken bij MVV. De eerste keer het stadion binnenkomen, het publiek dat zo vreemd reageert, dat gaat staan als dat bolletje in het netje valt of scheldt, of de meute die vloekend en tierend naar buiten stormt, in een gespannen en grimmige setting. Met woorden en benamingen die ik als tiener maar amper kon begrijpen, maar inmiddels meester ben.
Na een paar wedstrijden ontstaat de klik, je gaat je associeeren met het rood en wit. MVV wordt langzaam jouw club en je gaat de emotie in het stadion begrijpen. Je wordt geraakt wanneer men haar beschuldigd, je straalt als men haar eert. Maar het komt uiteindelijk neer op die eerste goede klik. Een ouder of verzorger gaat geen seizoenkaart kopen voor hun zoon of dochter als ze niet weten of hij/zij een avondje MVV wel leuk vindt. Stel men zit al jaren op de hoofdtribune of Qpark-tribune dan kun je voor een drie sterren wedstrijd respectievelijk 26 of 22 euro neermeppen. Dat is duur lesgeld als hij daarna besluit om toch maar liever ‘The Voice of Holland’ op TV te blijven volgen. Want zeg nu eerlijk, de grootste klikkans is toch de derby tegen Fortuna of een andere kostbare drie sterren wedstrijd.
Maar ook de opa’s en oma’s worden bestraft voor hun jaren aan trouwe dienst. Niet alleen de pensioenen worden gekort en het ziekenfonds uitgekleed, ook aan de seizoenkaart wordt gerammeld. En ik kan goed begrijpen waarom MVV even aan die grote brede eikenbomen gaat rammelen in de hoop dat er nog ergens een erfenis omlaag valt. Maar er zitten ook bamboescheutjes tussen die wel deze korting in hun portemonnee voelen en simpelweg overknikken. Denk bijvoorbeeld aan mensen die hun hele leven lang hebben gewerkt, maar door bijvoorbeeld fraude van de werkgever geen pensioenafdracht hebben gedaan. Die moeten momenteel dus rondkomen van alleen AOW, die snij je, beter gezegd, snoei je in de vinger. Natuurlijk zitten er tussen de ‘Klevarie Old Boys Groep’ ook supporters die zwemmen in het spaargeld. Geen kinderen, drie huizen, waarvan één op Tenerife en pas de boekhouder ontslagen, omdat hij niet meer wist waar hij het spaargeld moest parkeren. Kijk bij deze groep supporters zeg ik “Gooi je armen om die boom, en rammelen maar”. Maar niet iedere gepensioneerde heeft middelen, dat is iets wat MVV verkeerd inschat. Een inkomenstoets zou dit gevoel van onrecht kunnen wegnemen. Men zou ook kunnen zeggen: “Deze mensen hebben ooit zelf de club recht gehouden, de regeling blijft bestaan als een stukje eerbetoon voor hun trouwe dienst als supporter van deze club.”
Dat MVV een onderneming is en het geld hard nodig heeft, dat begrijpt iedereen (behalve natuurlijk degenen waarvoor de poortjes zijn aangeschaft). Daar ben ik mezelf ook van bewust. Een deel van de supporters gaat er zelfs -ondanks dat er minder wedstrijden worden gespeeld- bij een seizoenkaart financieel op vooruit t.o.v. vorig seizoen. Zeker als je ook de waarde van de gratis Play-off kaarten meetelt voor de vroegboekers en de eventuele eredivisiekorting bij promotie. Met losse kaarten ben je het veelvoud van dit bedrag kwijt. Het is een slimme tactiek om de supporter te binden aan de club door een seizoenkaart te kopen met zoveel voordeel, wat zich weer zal vertalen in een hogere eigen begroting. Maar de voorwaarden veranderen voor jongeren en senioren, beter gezegd ‘komende en vertrekkende supporters’ vind ik in deze tijden van economische recessie geen wijs besluit. De welstand van MVV staat voorop, maar het in het verleden vaak overwogen maatschappelijke aspect bij deze beslissing ontbreekt. Ik, als supporter, droom ook van de eredivisie, maar ik zou het leuker vinden als we er allemaal zouden kunnen komen.
Een bekend oud Japans gezegde is in dit verhaal van toepassing; ‘Degene die de rivier in één keer probeert over te steken zal verdrinken, de enige juiste manier om de rivier te bestijgen is door haar steen voor steen te beklimmen.’ In mijn optiek springt MVV nu direct naar een steen die het dit seizoen nog niet zou moeten tegenkomen. Ondanks de nieuwe regelgevingen(Financial Fair-Play) en verwachtingen (Proeven aan de eerste plek) bepaal je als bestuur nog altijd zelf hoe hoog je de lat legt voor het komend seizoen.
-houtengerard