(column:29/10/12)
Miljaar Sjeraar: Jean
Momenteel is MVV de koploper van de eerste divisie. Ieders dromen lijken dit jaar werkelijkheid te worden met zo'n mooie seizoensstart. Het is inmiddels alweer dertien jaar geleden dat de club voor het laatst uitkwam in de eredivisie. Dertien jaar is een lange tijd. Er zaten sportief gezien heel wat mindere momenten tussen, maar ook dat zijn herinneringen. De diepe dalen zowel op het veld als financieel, kennen veel getuigen. Maar veel van deze getuigen zijn niet meer onder ons. Het blijft treurig dat deze mensen niet meer kunnen aanschouwen, waar zij al die jaren op hoopten.
Ik vertel hier het verhaal van een man die zijn leven in het teken stond van MVV. Zijn naam was 'Jean'. Jean was een fanatiek supporter die zowel de mooie als de mindere jaren van de club heeft meegemaakt. Hij was vroeg weduwnaar geworden, was op leeftijd, maar leefde geheel zelfstandig. De laatste jaren ging zijn gezondheid achteruit, hij kreeg hartproblemen. De dokter heeft hem toen benadrukt dat hij het niet verstandig achtte om nog een wedstrijd van MVV te volgen. Zijn hart kon de spanningen niet meer aan. Jean hield zich aan dit advies.
Maar diep van binnen kon hij de aantrekkingskracht van de Geusselt niet meer weerstaan. Iedere thuiswedstrijd stond hij voor het stadion te luisteren, naar de geluiden die zich binnen afspeelden. Af en toe keek hij stiekem via de zijkant naar binnen, om toch nog iets op te vangen van de wedstrijd. Na afloop als iedereen naar buiten liep, hield hij bekenden tegen, om te vragen hoe de wedstrijd was geweest. Op deze manier heeft hij na de millenniumwisseling afscheid moeten nemen van zijn grootste hobby. 'Het doet toch pijn ' waren zijn woorden, als we hem tevergeefs probeerden over te halen, om toch mee naar binnen te gaan. De afgelopen jaren heb ik hem niet meer gezien bij de poort, later heb ik vernomen dat hij al enige tijd geleden is overleden en niet meer zelfstandig kon wonen.
Dit is het verhaal van één supporter die niet meer onder ons is, maar er zijn er natuurlijk veel meer. Ik besef nu eigenlijk dat veel mensen de tunnel van de eerste divisie zijn ingegaan, maar nooit meer zijn uitgekomen. Natuurlijk gaat het leven door, maar het blijft vervelend dat de overledenen met al hun hoop en verwachtingen die ze hadden, deze goede serie van MVV niet meer kunnen meemaken. Ook bij mij op de tribune zijn mensen op leeftijd het seizoen erna niet meer teruggekeerd. Je ziet (gelukkig) wel dat de lege plekken weer later worden ingenomen door nieuwe generaties. Maar ook de oude overleden generaties waren MVV supporters die iets achterlieten in de Geusselt.
Stel: Je zou alle generaties van MVV-supporters uit de hele geschiedenis en toekomst, in één stadion proberen te stoppen. Dan had je niet genoeg aan Camp Nou, laat staan de Geusselt. Op die manier moet je ook naar de club kijken als stadserfgoed. Mochten we na het leven nog een bewustzijn hebben en MVV kunnen volgen, dan voetbal je niet voor de ogen van zesduizend man. Want die zesduizend supporters van nu, zijn maar een kleine pagina in de hele geschiedenis van MVV. Het mooie is dat die zesduizend individuen weer iets achterlaten aan de volgende generatie(s). 'Al is het maar een aansteker op het veld..' Het MVV van nu is door hen gevormd.
Ook nu tikt de tijd nog steeds weg voor velen. Ik hoop dat er niet teveel mensen in de tunnel zullen achterblijven zoals Jean dit overkwam. En dat er gauw een slotspektakel komt aan dat lange eerstedivisie verhaal. Het scenario wat zich hier nu aan het begin van de competitie voordoet, zijn dromen waar generaties lang op gehoopt hebben. Hopelijk kan de ploeg deze lijn doortrekken, voor nu en de toekomst. Wat zou het toch mooi zijn als we in mei eindelijk uit die tunnel kunnen komen.
– houtengerard
Oproep: ' Vertel in het topic 'Miljaar Sjeraar' als eerbetoon jouw bijzonder verhaal over een MVV-supporter die niet meer bij ons is. (Respecteer daarbij wel de privacy van de familie)