Column (26/01/12):
Miljaar Sjeraar: Inzichten
Op een bepaald punt in het leven verlangt iedereen weleens naar controle over zaken die hem of haar aan het hart grijpen. MVV is voor mij altijd zo'n punt geweest. De matige sportieve reeks voor de winterstop, met als dieptepunt de laatste thuiswedstrijd, zorgde voor de nodige onrust. Niet alleen binnen de ploeg, maar ook diep in de harten van iedereen die de
club lief heeft.
Het gevolg hiervan is dat na maanden van absentie de vertrouwde paniek weer terugkeerde op het forum. Er werd weer in hokjes gedacht. De positivo's lieten zich negatief uit over de doemdenkers. Terwijl de doemdenkers optimistisch de slechte resultaten probeerden goed te praten vanwege de 'in hun ogen' te karige begroting. Een vuurtje op zijn tijd is goed, want dat laat zien dat MVV leeft en nog altijd een “hot item' is. Maar die constante onmacht knaagt toch aan je als supporter. Voor mij is het dan weer even onwennig om te zien hoe snel die topics zich weer vullen na de maanden van peis en vree hier op het forum.
Gelukkig zijn de eerste twee resultaten van dit jaar positief en heeft onze trainer dankbaar gebruik gemaakt van de winterstop, om zijn Mariabeeldje weer met bronwater op peil te brengen. Want wat was er toch met zijn ploeg aan de hand? Waren het de moeizame contractbesprekingen? Werd de biologische klok ontregeld door het rare weer? Of was het gewoon het klasse verschil die de ploeg parten speelde? Met mij zullen wel meer mensen denken. “Hoe kan dit in vredesnaam?”
Van het geweldige positiespel en de prachtige passes aan het begin van het seizoen, de geweldige harmonie, en dan opeens die onverwacht omslag. Passes die niet meer aankwamen of net te zacht waren. Ballen die niet meer werden afgegeven voor het doel, spelers die niet meer in positie liepen. Het leek soms wel alsof het blindeninstituut na de Happy Hour een golfmiddag had georganiseerd, zo belabberd was het veldspel van MVV. En dan zie je gelijk weer hoe belangrijk die groepssfeer voor een ploeg is. Zo'n groepssfeer is soms kwetsbaarder en meeslepender dan een blessure.
Ik moet toegeven dat mijn verwachtingen dit jaar lager waren dan voorgaande jaren, na de boodschap van onze trainer dat dit wel eens een moeilijker jaar kon gaan worden. Maar toch hoop je dat de ploeg een periode zal pakken als toetje. Maar zo vanzelfsprekend is dat allemaal niet. Als ploeg blijven we vallen en opstaan. Binnen één seizoen feestend Willem II naar huis sturen en dan toch uitgelachen worden door het trio van de harde-kern van Achilles'29. Het is nog steeds voor ons aan de orde van de dag.
Maar toch heb je als MVV supporter in de loop der jaren een soort 'hardheid' hiervoor opgebouwd. En dat maakt ons uniek. Ik durf zelfs te beweren dat wij de trouwste supporters hebben binnen het betaalde voetbal va Nederland. Op punten waar andere supporters hun club zouden hebben laten vallen, daar staan die van ons nog. Dat maakt ons ook uniek. Wij zijn financieel gezien een groep Gangsta-Rappers in een zelf gepimpte Lada, maar door onze geweldige overtuigende houding is het onvermijdelijk dat wij ooit toch nog in die BMW komen te rijden. En met dit nieuwe bestuur heb ik daar alle vertrouwen in dat ze de club zullen doen ontwaken.
Goed, sommige dingen klinken wat overdreven op maatschappelijk vlak en staan wat ver van onze 'Gallische Cultuur' die binnen ons stadion heerst af. Maar op de punten waar het in de voetballerij om draait daar doet het bestuur het prima. En dat is zelfs een understatement. Wie had durven dromen dat wij door de KNVB financieel gezond zouden worden verklaard na al die ellende die over ons heen is gekomen? Wie had van te voren kunnen weten dat 'Mie Leef Mestreech' versneld met een vleugje samba zo'n prachtig sfeer effect kon geven? Wie zag van te voren de terugkomst van onze eigen Caracciolo? Dat kon niemand weten! Maar de hoop die leeft onder onze supporters zorgt er uiteindelijk toch weer voor dat alles is zoals het nu is. Of het nou bestuurlijke inzet is, of inzet van de supporters. En dat is iets waar we met zijn allen trots op mogen zijn. Je kent de types vast wel uit je eigen omgeving. “De winnaars” De mensen die een ploeg kiezen die 300 km verderop ligt omdat die altijd winnen. Zo zijn wij niet, wij zijn 'Die Hards' – Opa's Legionairs. De één zet bij een nederlaag het mes op zijn strot, de ander legt een waterkering om zijn lever om de deceptie te verdringen. Ikzelf gooi me geslagen op mijn nest en verdoof me in een paar futuristische TV-series om de realiteit maar even te ontvluchten. Maar de vrijdag erop staan we er toch weer, geharder als de week ervoor. En dat maakt het zo mooi om MVV supporter te zijn. Op een bepaald punt kunnen we alles aan!
– Houtengerard