Column: 16/05/12
Miljaar Sjeraar: Het Oranje gevoel
Het seizoen zit erop. Het EK staat voor de deur en waarschijnlijk blijven alleen nog de Polen in ons land. Maar op één of andere manier voel ik totaal geen verbondenheid met het Nederlands elftal.
Nederland is een land van verschillende volkeren die zich verenigd hebben tot één land. Maar ik krijg steeds meer het gevoel dat de cultuur van dit land gevormd wordt door het westen. Dan heb ik het alleen al over de taal die van klank verandert. Vroeger hoorde je op de televisie en de radio een neutrale klank, genaamd het 'Algemeen Beschaafd Nederlands'. Je hoorde geen harde 'R'. En dat de toon in de buurt kwam van een zachte 'G' was toen heel normaal. Nu vind ik dat er een kloof aan het ontstaan is tussen die gebieden. Limburgers worden bestempelt als een onderontwikkeld, vreemd, en achterbaks volk. Het hele jaar wordt op je neergekeken en dan staat opeens het EK voor de deur en moeten we z'n allen als één man achter Oranje staan. Terwijl we de rest van het jaar elkaars lucht niet kunnen verdragen. Het spijt me maar daar doe ik niet aan mee.
Ik denk dat de Jostie kreet ' Hup Holland, Hup' genoeg zegt over de doelgroep. Namelijk de provincies Noord- en Zuid-Holland. Het complete gebied heet 'Nederland', van origine 'Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden'. Letterlijk vertaald: 'Laten we samen verzuipen onder één vlag'. Maar als je het gevoel krijgt als Limburger dat je de pust van de natie bent dan is van het woord 'samen' niet veel meer over.
Ik zie in Maastricht hele wijken oranje kleuren, mensen die volledig één worden met het land. Ondanks dat er maar één Limburger in de hele selectie meedoet, waarschijnlijk één van de laatste, want onze 'Zitterdse Jüng met het Toon Hermans-Snorretje' gaat met pensioen. Dan vraag ik me af waar die verbondenheid vandaan komt. Ik zet je die hele selectie incognito in een kroeg op de markt neer tussen de Maastrichtenaren, binnen 15 minuten hangt gegarandeerd alles in elkaar. Want je spreekt hier over een groot cultuur verschil. Het verschil tussen Rotterdam(cultuur: zuinig en arm) en Amsterdam(cultuur: gulzig en rijk) is al te groot, moet je voorstellen hoe het door het calvinisme aangetaste oosten van Nederland zal reageren als ze een rondje terug moeten geven.
Maar goed dat is iets wat te overzien valt, iets wat je van elkaar moet kunnen tolereren, wij zijn een multiculturele samenleving en proberen onze inspraak in dit land democratisch te verwezenlijken. Maar wat er bij mij niet inkomt is dat op je neergekeken wordt omdat je Limburger bent. Als je ziet hoe onze forenzen hun zachte 'G' moedwillig proberen weg te moffelen door in feite een ander dialect te gaan praten, dan vind ik dat je als land te ver aan het gaan bent.
Natuurlijk is het mooi dat je als kleine natie in de top 5 van alle voetballanden staat. Maar ik kan me niets bij die gecreëerde supporter éénheid voorstellen. Mochten we kampioen worden dan zal het feestje natuurlijk in de hoofdstad worden gehouden en dus automatisch naar het westen van het land verhuizen. Natuurlijk barst het feest in die Limburgse straten weer helemaal los, maar de week erop wordt je weer netjes afgewezen op een sollicitatiegesprek omwille je taalgebruik of de te lange reisduur naar het dichtstbijzijnde economische oord. Als je kijkt naar Spanje dan zie je dat de Catalanen hopen dat Spanje zo snel mogelijk uit het toernooi geschopt worden. Nu wil ik Limburg niet vergelijken met het Spaanse Catalonië. Maar ik vind wel dat er een ongelijkheid is, zowel op economisch als cultureel gebied, misschien als dat uit de wereld is geholpen ik dat vaderland gevoel krijg als ik de Nederlandse vlag zie.
Ik ga zeker het toernooi volgen en ik zou het leuk vinden als Nederland ver zou komen. Maar van vaderlandsliefde is voor mij totaal geen sprake, omdat ik weet dat onze cultuur daarboven toch nooit gerespecteerd zal worden. Het feit dat ze daarboven helemaal niet stilstaan bij het gegeven dat een Vlaming Nederlands als moedertaal spreekt, geeft mij al niet veel hoop dat er gedacht wordt aan het cultuurbehoud van Limburg. Misschien dat ik hier de enige in ben die daar zo over denkt.
Maar, acht provincies moeten zich nu volledig aanpassen in hun autonomie aan het gezag van vier zelfverrijkte provincies. Dat kon nooit de afspraak zijn geweest bij de oprichting van Nederland...
-Houtengerard