Column: 06/03/12
Miljaar Sjeraar: De kleine details van een Derby
I.
De informatiestroom was wat magertjes afgelopen weken op het forum, dus ik duik nu eens wat dieper in andere onderwerpen. Als je ziet wat voor een begeleiding er nodig is om alle bussen richting Sittard en terug te transporteren, dan vraag je je af hoelang zo'n briefing duurt bij de Politie en hoe dit gecoördineerd wordt? Op de heen en terugweg werd een complete autosnelweg afgesloten, waarbij op de terugweg een heel knooppunt werd tegengehouden. Voor wie zich nog het ongeval kan herinneren afgelopen jaar op de A2 waarbij de politie een fileluik creëerde en op deze manier een Maastrichtenaar om het leven kwam. Dit doordat twee benzinedieven tijdens een wilde achtervolging vol achter op zijn auto knalden. De media en daders gaven de politie de schuld van het creëren van een fataal ongeluk. Maar hier werd precies hetzelfde gedaan. De motoragent stopt de voorste auto's en de trechter vult zich, hierdoor konden de supportersbussen voorrang krijgen vanaf de A2. En daarna werd het verkeer weer langzaam op gang gebracht, zonder doden of gewonden. Misschien dat de rechter in die zaak eens moet proberen in te zien dat het inrijden op een file een opzettelijke handeling is. Aangezien het jaarlijks bij ons allemaal wel goed kan gaan.
II.
Over de derby zelf wil ik het niet hebben. Daar is al genoeg over geschreven in desbetreffend topic. En ik vrees dat ik mijn emoties hierover in negatieve zin niet in bedwang weet te houden, zeker niet op de avond zelf dat ik dit schrijf. Maar ik heb toch veel waardering gekregen voor de tweelingbroer van Schültenbrau aan Fortuna zijde. Als een ware “Pens Troubadour” stond hij op zijn ontblote vetcollectief te slaan om het uitvak vol MVV'ers duidelijk te maken dat ze hadden verloren. En ik wil dan altijd puur uit interesse weten, hoe ervaart zo'n man de dag en wat drijft hem? Laat me duidelijk zijn, het was een echte. Trots en helemaal alleen liep hij naar dat hek, hij werd niet gedreven door een groep, een afgevaardigde, zo leek het. Maar zijn pens was duidelijk zijn tempel. Hij heeft hem zeker twintig keer opnieuw gepresenteerd, en iedere keer als ie zijn shirt omhoog deed zag je nog een klein beetje hars zitten, maar haarvrij was ie... Dat zijn toch de dingen, ondanks de onderlinge rivaliteit, waar ik hard om moet lachen. Ze hebben ons al vaak proberen te bespotten daar in Sittard met het verhaal van Asterix en Obelix tegen de Romeinen. Maar dit keer stuurden ze hem in levende lijve...
– Houtengerard